အားလံုးက မမွားရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မွားေပးလုိက္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ......
ေအာက္မွာ ခံစားၾကည့္ပါဦး
"ပူေဖာင္းကြဲသူ "
ဟိုတုန္းကေတာ့ ပူေဖာင္းကေလးေတြလို ၿဖဴေမြ႕ပါးလ်ား
အဲဒီေႏြရာသီေလးကို ဘယ္သူမွ ခိုးမစားခဲ့ၾကဘူး ။
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ၾကယ္သီးဖြင့္ၿပီး ၾကည့္လုိက္ရင္
တိမ္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ တြန္းမလွဲတတ္တဲ့ ေကာင္းကင္..
…… ၿမင္ရတယ္။
ေနာက္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ကၽြတ္ကၽြတ္ရြရြ ေဝးကြာသြား
ဘဝသံသရာ သီခ်င္းထဲကလို ရထားၾကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး
အကိုင္းခ်င္း မတူေပမယ့္ ဒီအတိုင္းပြင့္ၾကလိမ့္မယ္ လို႔
…. ကၽြန္ေတာ္ ထင္မွတ္မွား …
ၿမိဳ႕ကေလးကို သတိရမိတဲ့တစ္ေန႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိမရတဲ့ နယ္လြန္သားေတြၿပန္လည္ ဆံုေတြ႕ၾက
ေမေမရယ္ ..
ပူေဖာင္းကို မန္းမႈတ္သလို မႈတ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဝလံုးတစ္လံုးစာ စိမ့္ၿပီး ရွက္ခဲ့ရေပါ့ ..။
အဲဒီမွာ ..
တခ်ိဳ႕ဟာ ရယ္သလိုေမာသလို အေမွာင္ပြက္ပြက္ထ
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း
လိမၼာပါးနပ္လြန္းတဲ့ အလင္းတန္းၾကီး အၿမီးႏွစ္ခြနဲ႔ …။
ေမေမ…
အားလံုးက မမွားရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မွားေပးလုိက္ပါတယ္
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ..အဲဒီပူေဖာင္းေလးကို အသစ္ၿပန္မႈတ္ဖို႔နက္ၿဖန္ခါမွာ .. ၿမိဳ႕ကေလးဆီ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ဆက္ၿပန္လာမယ္။ ။
တာရာမင္းေဝ
(သူသည္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
