ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ အခ်ဳိ႕အား ေတြ႕ရစဥ္
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟူသည္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ခင္ေသာ
စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ ၀ိေသသကို စာေရးဆရာႀကီး
ေမာင္သုတ (ဗိုလ္မွဴးဘေသာင္း) သည္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းစာအုပ္၏ နိဒါန္း၌
ဤသို႔ဖြင့္ဆို တင္ျပထားသည္။
"ျမန္မာမ်ားသည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အထူးျပင္းထန္ေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္သည္ မီးခဲျပာဖံုး ပမာပင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ပါးသူအား
ဒုကၡမေပးဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္ေသာ ျမန္မာ
လူမ်ိဳးမ်ားသည္ မဟုတ္လွ်င္ မခံတတ္
အေရးႀကံဳခဲ့ေသာ္ အေရးႀကံဳသည့္အေလ်ာက္ တစ္ေသြးတည္း တစ္သားတည္း၊ တစ္လံုးတည္း
တစ္စည္းတည္းျဖစ္ကာ အသက္ကို ပဓာနမထား စြန္႔စားတုိက္ခုိက္ ၾကကုန္၏။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္သည္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုဖြား
တုိင္းရင္းသားတို႔၏ တစ္ဦးတြင္ အေရးၾကံဳေသာ္ တစ္ဦးက လက္ပိုက္ၾကည့္မေန။
ေသြးေျပာသည့္အေလ်ာက္ မေငးမေမာ၊ မေတြး
မေတာဘဲ အေရးၾကံဳသူႏွင့္ တစ္လံုးတည္း
တစ္စည္းတည္း ပူးတြဲတာ၀န္ ယူၾကသည့္စိတ္ဓာတ္ ျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ျမန္မာတို႔သည္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးေခတ္
သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္
တုိင္ေအာင္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္
ရွင္သန္ေရးဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖင့္ လႈပ္ရွားစည္း႐ံုး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾက
သည္။
ထိုသို႔ေၾကြးေၾကာ္ လႈပ္ရွားလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္
တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ၊ အသက္စြန္႔ကာ
စစ္မွန္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ အာဇာနည္
ပုဂၢိဳလ္ထူး အေျမာက္အျမားကို ေလးစားၾကည္ညိဳ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေတြ႕ျမင္သိရွိ
ရသကဲ့သို႔ မ်ိဳးခ်စ္
စိတ္ဟူ၍ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေၾကြးေၾကာ္လ်က္
လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္မူ မိမိ၏သားသမီး၊ ေျမး၊ ျမစ္ႏွင့္
ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ုိင္း
အတြက္ကိုသာ အေလးထားကာ မိမိတိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳး၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မ်က္
ကြယ္ျပဳ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ မိသားစု ေဆြမ်ိဳးခ်စ္သည့္ အတုအေယာင္
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိေသာ ဟန္ေဆာင္မ်ိဳး
ခ်စ္စိတ္ ထားရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး
အခ်ိဳ႕ကိုလည္း သမုိင္းအထင္အရွား ေလ့လာသိရွိ ႏိုင္ေပသည္။
ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္တြင္ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးႀကီး၏
ဦးေဆာင္မႈႏွင့္အတူ ၀ံသာႏုရကၡိတ
တရားႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
ရွင္သန္ေရးတို႔အတြက္ ေၾကြးေၾကာ္စည္း႐ံုး လံႈ႔ေဆာ္ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္
အမ်ိဳး
သားေရး စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြသည္ အတုအေယာင္ မ်ိဳးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ေလွာင္ေျပာင္
သေရာ္ခဲ့ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို
ပယ္ၾကေလာ့ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ
ထုတ္
ႀကီးပြားေရး မဂၢဇင္းတြင္ ဤသို႔ေရးသား ခဲ့သည္။
"လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အဖြဲ႕တစ္စံုတစ္ရာသည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏
တုိင္းျပည္နစ္နာေအာင္ အနာဂတ္ေရး ပ်က္
ျပားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျငားအံ့၊
အေဆြေတာ္သည္ ထိုလူေတြကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ၾကည့္ေနမည္ေလာ "မခ်စ္ပါဘူး"
ဆိုေသာ္လည္း၊ ဘာမွအေရးမယူကာ ခ်စ္ရာက်သည္ပင္တည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔
တုိင္းျပည္အက်ိဳးယုတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သူတို႔အား ျမန္မာလူမ်ိဳး" ဟု
မခ်စ္ႏုိင္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ တုိင္းျပည္၌
ပထမလုပ္ရန္ အဆင့္ကား တိုင္းျပည္ကို ညာ၀ါးလ်က္၊
ကိုယ္က်ိဳးရွာ သမားဟူသမွ်ကို မ်ိဳးျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔
မ်ိဳးျဖဳတ္ၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ခြင့္ ပန္းတုိင္သို႔ေရာက္ေအာင္
ေျခလွမ္းျပင္ၾကဖို႔ အေရးႀကီး၏။
ေခတ္သစ္ျမန္မာ့ စာေပေလာကတြင္ "သေရာ္စာ" အေရးေကာင္းေသာ စာေရးဆရာႀကီး
ေမာင္ထင္
(ဦးထင္ဖတ္) သည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွသည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ (ဂ်ပန္ေခတ္) အတြင္း ဒုကၡအေထြေထြျဖင့္ ျဖတ္သန္း
ခဲ့ရေသာ ျမန္မာ့ေတာင္သူ လယ္သမားဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ေသာ
၀တၳဳရွည္ႀကီးကို ေရးသားျပဳစုရာတြင္-
| ျမန္မာတို႔သည္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးေခတ္ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွသည္
မ်က္ေမွာက္ေခတ္တုိင္ေအာင္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ေရးဟူေသာ
ေၾကြးေၾကာ္သံျဖင့္ လႈပ္ရွားစည္း႐ံုး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ေၾကြးေၾကာ္
လႈပ္ရွားလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ တိုင္းျပည္ႏွင့္
လူမ်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ၊ အသက္စြန္႔ကာ စစ္မွန္ေသာ
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျဖင့္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ထူး
အေျမာက္အျမားကို ေလးစားၾကည္ညိဳ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေတြ႕ျမင္သိရွိ ရသကဲ့သို႔
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟူ၍ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေၾကြးေၾကာ္လ်က္ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္မူ
မိမိ၏ သားသမီး၊ ေျမး၊ ျမစ္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ုိင္း အတြက္ကိုသာ
အေလးထားကာ . . . . . |
"ျမန္မာတုိင္းရင္းသား လူထုသည္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈကို အေျခခံ၍
ႀကီးျပင္းလာၾကသည္။ ထိုအေျခခံ ယဥ္
ေက်းမႈတရား ကုိယ့္ေၾကာင့္ ရန္သူကိုပင္လွ်င္
ခြင့္လႊတ္တတ္ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။ ခြင့္လႊတ္
တတ္ေသာ စ႐ိုက္ေၾကာင့္
မိမိကိုႏွိပ္စက္က လူျပဳျခင္းကိုပင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားတတ္သည္။ သို႔ေသာ္
ရန္သူ
ကဲ့သို႔ ျပဳက်င့္တတ္ေသာသူအား ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ေပ်ာ့ကြက္ဟုယူဆ၍
အားႏြဲ႕သူကို ဖိေထာင္းတတ္
သည္။ ေႏွာင္းလူတို႔သည္ ဤသဘာ၀ကို ဆင္ျခင္၍
ဖိစီးႏွိပ္စက္ျခင္းဒဏ္မွ လြတ္ကင္းေအာင္ က်င့္ၾကံ
ျပဳမူ ေနထုိင္တတ္ပါမွ
၀ံသာႏုရကိၡတတည္းဟူေသာ လူမ်ိဳး၏ အစဥ္အလာကို ေစာင့္ထိန္းသည့္
မ်ိဳးခ်စ္ႏုိင္ငံ
ခ်စ္စိတ္တို႔ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္။
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ တုိင္းရင္းသား အေပါင္းသည္ အႏၲရာယ္
ျပဳသူကို
ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကေသာ္လည္း မိမိတို႔ အေပၚ၌ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ခဲ့ေသာ အနိ႒ာ႐ံုတို႔ကို ေမ့၍
ရႏုိင္ေကာင္းသည္ မဟုတ္ေခ်။
ေလာကဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ငဘကို ပုဏၰားႏွိပ္စက္သည္။ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံရသူသည္
ႏွိပ္စက္သူအား ဘုန္းႀကီး
ပါေစ၊ အသက္ရွည္ပါေစဟု ဆုေတာင္းသည္ကို
ကြၽန္ေတာ္မၾကားဖူးပါ။ သို႔ေသာ္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္ကို
စိတ္မွာစြဲ၍ ပုဏၰားတစ္မ်ိဳးလံုးကို ဆန္႔က်င္လိုေသာ အာဃာတသည္ ငဘတြင္
မရွိေခ်။ ငဘ၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တို႔က ငဘခံခဲ့ရပံုကို သံေ၀ဂယူ၍ မိမိတို႔၏
လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္
ေျမာက္ေၾကာင္းကို အမ်ိဳးသားခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ
ဓေလ့ျဖင့္ လူမ်ိဳးႏွင့္ ႏုိင္ငံကို ကာကြယ္ရန္သာ ငဘက လမ္းညႊန္ေပးခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ယထာဘူတက်ေအာင္ စဥ္းစားႏုိင္ၾကပါလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အနာဂတ္၌
က်ေရာက္ႏုိင္ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္တို႔မွ ကင္းရွင္းႏုိင္လိမ့္မည္
ထင္ပါသည္"
ဟူ၍ စစ္မွန္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၏ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့သည္။
ဆရာေမာင္ထင္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစအခ်ိန္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္
ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ "မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
၏အစ" ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ကို
သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ ခဲ့သည္။ "ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုး
ေသာေန႔၌ ကြၽန္ေတာ္သည္ မုိးရြာထဲတြင္
ေမာ္တင္လမ္းမွသည္ အသံလႊင့္႐ံုသို႔ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ျပန္ရင္း
ေတာင္ေျမာက္ေလးပါးတို႔ကို ေတြးမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ ညီငယ္သည္ သစၥာေဖာက္ေသာ
ဗမာတစ္
ေယာက္၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဂ်ပန္၏ အသတ္ခံရသည္။ သတ္သူမွာ ဂ်ပန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ပါ
ေသး၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သစၥာေဖာက္ေသာ ဗမာတစ္ေယာက္၏
လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဗမာအသတ္ခံရသည္။
ေၾသာ္ခ်စ္လုိက္ရတဲ့ အမ်ိဳးသည္ အမ်ိဳးကိုမွ
ခ်စ္မိရပေလ။ ယခုေနအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ႏိႈး၍ရလွ်င္ ႏိႈး၍
ေမးလိုက္ခ်င္စမ္းသည္။
အမ်ိဳးကို ခ်စ္ေသးသလား။ မေမးႏွင့္ေတာ့။ မေမးႏွင့္ေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏိုးလာလွ်င္ "ခ်စ္ေသးတယ္" ဟူ၍ပင္ ေျဖဦးမည္။
သူတို႔ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္တြင္
အဂၤလိပ္ ကြၽန္ဘ၀မွ စုေတ
စိတ္က်ခဲ့၍ လြတ္လပ္ေသာ အမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး အေနျဖင့္
ပြဲလယ္တင့္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဆိုသဟာကိုလည္း ယခုမွ အစျပဳရ
ေပေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ခဏဆုိင္းပါဦး။ သိပ္ၿပီးေလာမႀကီး စမ္းပါႏွင့္။
နားေထာင္စမ္းပါ။
အို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္က ဘာသံပါလိမ့္။ ဒိန္းဆိုသည့္ အသံကေတာ့
စိန္ေျပာင္းအသံ ျဖစ္ပါသည္။ ဒိုင္းဆိုတာ ႐ုိင္ဖယ္အသံပါ။ ဒက္ဒက္ဒက္ ဆိုသည္မွာ
စက္ေသနတ္သံ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဘယ္သူ
က ဘယ္သူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ ဟ၀ါျပဳေန
ၾကပါသတံုး။
ဒီလိုေလ ဒီလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔က မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေလေတာ့၊
ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိ်ဳးခ်စ္ေတြ ဆင္းရဲ
သည္ကို မၾကည့္ရက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္
မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ အခ်င္းခ်င္းတို႔သည္ ဆင္းရဲျခင္းမွ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ
အရပ္သို႔ အလ်င္အျမန္ေရာက္ေအာင္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ပို႔ေပးေနၾကျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
ေၾသာ္ လက္စသတ္ေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲ၍ ေနတာပါကလား။ ဘုရားဘုရား
အစိေႏၲယ်၊ အပၸေမယ်၊ ေက်းဇူးေတာ္အစံု ဂုဏ္ေတာ္အနႏၲႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရား၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အစသည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အဆံုး မျဖစ္ပါရေစႏွင့္
အရွင္ဘုရား။
Eleven
