အေနနဲ႔ မုဆိုးေတြက ၀ံပုေလြေတြကို အကုန္ သုတ္သင္ပစ္ၾကတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ သမင္ေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္
မယ္လို႔ လူေတြက ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ လား... လား... အျဖစ္အပ်က္က ေျပာင္းျပန္ဗ်ိဳ႕။
ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့ ၀ံပုေလြမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ သမင္ေတြဟာ အစာစားၿပီးတာနဲ႔ ျမက္ခင္းေပၚ လွဲ
အိပ္ၿပီး ေနပူဆာ လံႈေတာ့တာေပါ့။ ေကာင္းေကာင္း အနားယူေတာ့တာေပါ့။ သမင္ေတြ ၀ဖီးလာေတာ့
တာပါပဲ။ သမင္၀တုတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အသည္းအဆီဖံုးလာတယ္။ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္လာတယ္။
ေသြးတိုးေရာဂါ ျဖစ္လာတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေရာဂါေတြ ေထြျပားလာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေသ အေပ်ာက္ မ်ားလာတယ္။ သမင္အုပ္စုႀကီးဟာ တစ္စတစ္စ ေသးငယ္သြားတယ္။ မ်ိဳးတံုးလုခမန္းပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရပါ့။ ဆရာ၀န္ ေစလႊတ္ၿပီး ေဆးကုသေပးဖို႔ ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ဘယ္သူက ဒီသမင္ေတြ ကို ေရရွည္သြားကုေပးႏုိင္မွာလဲ။ အမ်ိဳးမ်ိဳး စဥ္းစားၿပီးေတာ့မွ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းကို သြားေတြ႔တယ္။
၀ံပုေလြေတြကို၀ယ္ၿပီး ေတာထဲ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ၀ံပုေလြေတြ ေရာက္လာတာနဲ႔ သမင္ေတြကို စားေတာ့တာေပါ့။ သမင္ေတြလည္း ေျပးရေတာ့တာေပါ့။ ၀ံပုေလြကလုိက္၊ သမင္ကေျပးနဲ႔ ကာလတစ္ ကန္႔ၾကာေတာ့ သမင္ေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ေတြဟာ ေလ့က်င့္သားက်သြားတယ္။ သဘာ၀ေလာကႀကီးဟာ ဒီလိုပဲ အလြန္ကို ဆန္းၾကယ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အျပန္အလွန္ ၿပိဳင္ဆုိင္ရင္းနဲ႔ပဲ အသီးသီး တိုးတက္လာၾက
တာပါ။
ေမာင္ေမာင္လိႈင္ (အပ္စုိက္ကု) ၏ က်န္းက်န္းမာမာ အသက္ ၁၀၀ မွ
myanmarthway
No comments:
Post a Comment