ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေပါ့ဗ်ာ..........
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးေတာင္းဆုိေနၾကတယ္။
႐ုပ္ရွင္ေလာကသားေတြကလည္း သူတို႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ၾကတယ္။ စက္႐ံုအလုပ္သမားေတြကလည္း အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆုိေနၾကတယ္။ လယ္သမားေတြကလည္း သူတို႔ မတရားခံရတာေတြ ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္။ 
စာနယ္ဇင္းသမားေတြကလည္း Pen Myanmar ဆိုၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ဘာမွ ေတာင္းဆုိဘုိ႔ မလုိအပ္လုိ႔
ဘာမွ မေတာင္းဆုိၾကတာထင္တယ္ေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ ဗ်ာ ....


ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေပါ့ဗ်ာ ေတာ္ဖုိ႔မလုိ သိဖုိ႔ပဲလုိတယ္တဲ့။
ေတာ္ဖုိ႔ဆုိတာက အရည္အခ်င္းရွိဘုိ႔  လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး 
ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ဖုိ႔ပါ။
အဲ သိဖုိ႔က်ေတာ့ တမ်ဳိးျဖစ္သြားတယ္ ခင္ဗ်။
လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိဖုိ႔လား။ ဒါလည္းမဟုတ္ေသးဘူး။
ဗဟုသုတေတြတတ္သိနားလည္ဖုိ႔လား။ ဒါလည္းမဟုတ္ေသးဘူး။ 
ေနာက္ဆံုးမွ သေဘာေပါက္တယ္။ သိဖုိ႔ဆုိတာ လူႀကီးအလုိက္သိတတ္ဖုိ႔ကိုး .....
ဒါေၾကာင့္ ေျပာပါတယ္။ ေတာ္ဖုိ႔မလုိ သိဖုိ႔ပဲလုိတယ္လုိ႔။ ကုိယ္မသိေတာ့ သူတို႔သိတာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ ဗ်ာ ....


 
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေပါ့ဗ်ာ...................
စကားပံုေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ မေရာင္ရာဆီလူး၊

အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရခ်ဳိး ...စသျဖင့္ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အရင္ကသိပ္သတိမထားမိပါဘူး။ အခုမွအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ သတိထားမိလာတယ္ဗ်။ 

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေပါ့ ...
ေဒါင္လုိက္ေတာင္းၿပီးသားစာရင္းကုိ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ျပန္ေတာင္းရတာနဲ႔။
 ႏွစ္ပိုင္းကြဲတဲ့စာရင္းကို တစ္ပိုင္းထဲျပန္ေပါင္းရတာနဲ႔။ Legal ျဖစ္သြားလို႔ A-4 နဲ႔
ျပန္ေတာင္းရတာနဲ႔ ....စသျဖင့္
အဲ့ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ဆီလူးေပးရ၊ ေၾကာင္ရခ်ဳိးေပးရနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ ဗ်ာ ....

 
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကေပါ့ဗ်ာ..............
ဘဏ္ႀကီးတစ္ခုက သန္႔ရွင္းေရးလစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက
ျပန္တမ္း၀င္ႀကီးလစာနဲ႔ နင္လားငါလားပဲ။ အဲ ျပန္တမ္း၀င္ႀကီးေတြအပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ႔ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြကို အပိုဆုေလး ၃ ေသာင္းခန္႔
ေပးထားတာ ေျပာစရာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဟုိဘဏ္ႀကီးေတြလည္း အဂၤလိပ္ႏွစ္သစ္ကူး၊ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး၊ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ဆုိတာေတြမွာ ေပးတဲ့ 
Bonus က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အပိုေလးထက္ကို ပိုၿပီး ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ကေလးေတာ့ ရွိသားဗ်ာ။ 
ဒါေတာင္ သူတုိ႔ဆီမွာ သီတင္းကၽြတ္တုိ႔ ခရစ္စမတ္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ညာတုိ႔ ထပ္ေပးရင္ေပးေနအုန္းမွာ။ အုိဗာတုိင္ဆင္းရင္လည္း ရေသးသဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာသာ ဆင္ပါးစပ္ ႏွမ္းပတ္တဲ့ လစာေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း .....

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ ဗ်ာ ....



ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာေပါ့ဗ်ာ....................
ဟုိလိုလုပ္လို႔ ဟုိထဲေရာက္သြားတယ္။ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ ဒီလုိျပဳတ္သြားတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေလးေတြ ေတြ႕ရပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ တကယ္ရရွာတာက 
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ခ႐ိုနီဆုိတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ့ သြားၾကားညႇပ္သေလာက္ေတာင္မရွိပါဘူး။ 
ဟုိလူႀကီး ဒီလူႀကီးေတြရဲ႕ အ႐ုိး၀င္ဆဲြရင္း စည္ပင္က ေဆးမိသြားသလုိ အျဖစ္မ်ဳိးပါပဲဗ်ာ။ အစားမေတာ္တလုပ္ဆုိရေအာင္လည္း တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ လူႀကီးေတြက်ေတာ့ စားပုိးနင့္ေအာင္
စားေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ ေရနဲ႔ေမွ်ာခ်လိုက္တာနဲ႔ ဗုိက္ထဲေရာက္သြားတာပါပဲ။ 
အခုေတာ့ အဲ့ဒီ ဟုိလူႀကီး ဒီလူႀကီး ဟိုလုိလုိဒီလုိလုိလူႀကီးေတြကပဲ 
မင္းတုိ႔ ဟုိလုိလုပ္ပါလား ဒီလုိလုပ္ပါလား ငါေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူး ... ဆုိၿပီးေတာ့ ....

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ ဗ်ာ ....

by Myanmar Pyi Thar
 
ဒီ Status ေလးကို အရင္ကေတာ့ ေခါင္းစဥ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ေရးထားတာပါ။
အခုမွ စာေရးဆရာ အၾကည္ေတာ္ရဲ့ ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ေလးကိုေတြ႕ၿပီး
သေဘာက်လုိ႔ ကူးယူထားေၾကာင္း ႀကိဳတင္၀န္ခံထားပါရေစ။