တန္းတူအခြင့္အေရး ႏွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္း

ယေန ့ အခ်ိန္ မွာ “ လူ ့အခြင့္အေရး …. လူ ့အခြင့္အေရး ”ဆိုျပီး ႏိုင္ငံတိုင္းေျပာေနၾကတာ သတင္းစာ မ်က္ႏွာေတြ က သက္ေသ ပါပဲ ။  ဒါပင္မဲ ့ တစ္ေန ့တျခား ၾကီးထြားေနတဲ့ လူတန္းစားကြာဟမႈ ့ကိုေတာ့ က်ေနာ္ တို ့လို ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ လူတန္းစားမ်ား မ်က္ျမင္ကိုယ္ ေတြ ့ပါပဲ ။ လူတန္းစားကြာဟမႈ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး အရင္းရွင္  အုပ္ခ်ဴပ္မႈ ေတြပါ ေတြ ့ရတတ္ပါတယ္ ။ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ဒါကို ၂၁ ရာစုရဲ့ လက္ေဆာင္တစ္ခုလို ့ သတ္မွတ္ထားပါတယ္ ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ “ လူသားတိုင္း တန္းတူအခြင့္အေရး ” ရိွရမည္ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားကေတာ့ အားရစရာပါပဲ ။ တစ္ကယ္ပဲ က်ေနာ္တို ့လူသားမ်ားတန္းတူအခြင့္အေရး ရႏိုင္မွာလား … ? ။ ကိုယ္တိုင္ လည္း ပါဝင္မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ ေဘးကေနကာ  လက္ခုပ္တီးျပီး ေမွ်ာ္လင့္ရတာေပါ့ ။ က်ေနာ္တို႔ လူသားတိုင္းမွာ စာနာတတ္တဲ့ စိတ္အေျခခံေလးေတာ့ ရိွတတ္ၾကပါတယ္  ။
ဘယ္သူမဆို ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ့ သူကို ေတြ ့ရင္ အနည္းနဲ ့ အမ်ားေတာ့ သနားတက္ၾကတာ လူ ့သဘာဝပါပဲ ။ ဒီလို ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ လူတန္းစားမ်ားအတြက္ တန္းတူအခြင့္အေရးဆိုတာ အေမွာင္ကမာၻထဲက ဖေယာင္း တိုင္ေလး တစ္တိုင္လို တန္ဖိုးရိွလွ ပါတယ္ ။

  

တန္ဖိုးရိွလွတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးလို လူသားတိုင္း တန္းတူအခြင့္အေရး ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္၏ ။ မျဖစ္ႏိုင္၏ ဆိုတာေလးကို က်ေနာ္ ဥာဏ္မွီသေလာက္ စဥ္းစားမိရင္း ၊ လႈ ့အခြင့္အေရးဆံုးခဲ့ရတဲ့ မွတ္တမ္း သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ ကိုလည္း  ဖတ္ရႈမိခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ တန္းတူအခြင့္အေရး ဆုိတာအတြက္ အတားအဆီးေလးတစ္ခု ကို သတိျပဳမိပါတယ္ ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့  “ ဓေလ့ထံုးတမ္း ” ဆိုတာပါပဲ … ။

ကမာၻေပၚမွာ မတူညီတဲ့ လူမ်ိဳးေတြဟာ မတူညီတဲ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ၊ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ့ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွတာေၾကာင့္  လူသားတိုင္းအတြက္ တန္းတူအခြင့္အေရးဆိုတာဟာ တခ်ိဳ ့ေနရာေတြမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာေတြကို အထင္အရွားေတြ ့ရပါတယ္ ။  အျဖစ္မ်ားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုကေတာ့ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး ခြဲျခားခံရျခင္း ပါပဲ ။ ဓေလ့ထံုးတမ္း အမ်ားစုမွာ အမ်ိဳးသားေတြဟာ ျမင့္ျမတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားသာ အုပ္ခ်ဴပ္သူ လူတန္းစား ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ ။

ဥပမာတစ္ခုအေနႏွင့္ေျပာရရင္ နီေပါႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဟာ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရိွသလို ဘဏ္စာရင္း ထားပိုင္ခြင့္မရိွပါဘူး ။ ဒါအျပင္ သမီးျဖစ္သူက အေဖကို အားကိုးရတယ္ ။ ဇနီးလုပ္သူက ခင္ပြန္းကို အားကိုးရတယ္ ။ အေမလုပ္သူက သားသမီးကို အားကိုးရတယ္လို ့ ဓေလ့ထံုးတမ္း တစ္ခုလို လက္ခံ ယံုၾကည့္ခဲ့တာ ေတြ ့ရပါတယ္ ။ နီေပါႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ က်မွ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ၊ ဘဏ္စာရင္း ထားရိွခြင့္ ဆိုတဲ့ တန္းတူအခြင့္ေရးတခ်ိဳ ့ နီေပါအမ်ိဳးသမီးလူထု ခံစားႏိုင္ခဲ့ရတာပါ ။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တန္းတူအခြင့္အေရး ဆိုတာအတြက္ ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ပယ္ဖ်က္ရတယ္ ဆိုတာပါပဲ ။ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး ခြဲျခားခံရ တဲ့ ျဖစ္စဥ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဓေလ့ထံုးတမ္းကို အေျချပဳေနတာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ ့ ရပါတယ္။

က်ေနာ္ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ ့အခြင့္အေရး လႈပ္ရွား မႈေတြထဲက  လိင္လုပ္သားမ်ားအတြက္ တန္းတူအခြင့္ေရးဆိုတာပါပဲ ။ လိင္လုပ္သားမ်ား တန္းတူအခြင့္ အေရး ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရာဟာ ျမန္မာ့ရိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳသလို ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေန ပါ ။

လိင္တူျဖစ္ေစ ၊ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္ေစ ဒီလုပ္ငန္းဟာ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဓေလ့ထံုးတမ္း နဲ ့ ကိုက္ညီမႈ ့ မရိွဘူး ဆိုတာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ မရိွေလာက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွာ ျပည့္တန္ဆာႏိွပ္ကြပ္ေရး ဥပေဒကို ျပဌာန္း ခဲ့ျပီး တစ္ႏွစ္ထက္မပိုတဲ့ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ိဳးကို ထားရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ သံုးႏွစ္ထက္မပိုတဲ့ ေထာင္ဒဏ္ ခ်ႏိုင္သည္အထိ ျပင္ဆင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒဟာ ထိေရာက္မႈ ့ရိွမရိွဆိုတာေတာ့ တစ္ေန ့တျခားအေရအတြက္တိုးေနတဲ့ လိင္လုပ္သားမ်ားက သက္ေသပါပဲ။

ယေန ့ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ လိင္လုပ္သားမ်ားကို တန္းတူအခြင့္ေရးဆိုတာနဲ ့ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြာဟမႈ ့ၾကီးမားေနတာေတြရျပန္ပါတယ္ ။ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျခံဳၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တရားမဝင္ဆိုတဲ့ စကား ရပ္ေၾကာင့္ လူသားအခ်င္းခ်င္း ညွင္းပန္ႏိွက္စက္ ခံရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြထိ ရိွေနတယ္ဆိုတာ အားလံုး လည္း သိေလာက္မွာပါ ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တရားမဝင္ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ေအာက္မွာ လိင္လုပ္သားမ်ားရဲ့ က်န္းမာေရးအသိ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာေၾကာင့္  လိင္မွတစ္ဆင့္ကူးစက္ေစတဲ့ ေရာဂါမ်ား က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ သိသိသာသာ တိုးပြားလွ်က္ရိွတယ္ဆိုတာ က်န္းမာေရးစာမ်က္ႏွာေတြက သက္ေသတည္လွ်က္ပါ ။

အခုလို လိင္မွတစ္ဆင့္ကူးစက္ေစတဲ့ ေရာဂါမ်ား တိုးပြားေနတာဟာ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္လွ်က္ ရိွေနပါတယ္ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ က်န္းမာေရးဦးစီးဌာန ၊ UNAIDS ၊ ကမၻာ့က်န္း မာေရးအဖြဲ႔တို႔ရဲ့ ပူးေပါင္းတြက္ခ်က္ထားသည့္ ''HIV Estimates and Projections Asian Epidemio-logical Model Myanmar 2010-2015  ''တြင္ ပါရိွတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ HIV ပိုးကူး စက္ခံရသူ ႏွစ္သိန္းဝန္းက်င္ခန္ ့ ရိွျပီး တစ္ရက္ကို ၂၃ဦးခန္ ့ ကူးစက္ခံေနရတယ္လို ့ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ ။   
ဒီျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျခံဳျပီးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပည့္တန္ဆာႏိွပ္ကြပ္ေရးဥပေဒရဲ့  တရားမဝင္ဆို တဲ့စကားရပ္ကို အေျချပဳေနတယ္လို ့ က်ေနာ္ အေနႏွင့္ ယူဆမိတယ္ ။

က်ေနာ္ရဲ့ blogger မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား ခဗ်ာ …. လိင္လုပ္သားမ်ား တန္းတူအခြင့္အေရး ဆိုတာ အတြက္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ပယ္ဖ်တ္ျပီး ဥပေဒျဖင့္ စီစစ္ထိန္းခ်ဴပ္ကာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး အ တြက္ ျပဳလုပ္သင့္သည္ေလာ …..  ????? ။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ထိန္းသိမ္းကာ တိက်ျပတ္ သားတဲ့ ဥပေဒတစ္ရပ္ျဖင့္ ျပည္သူ ့က်န္းမာေရးအတြက္ ျပဳလုပ္သင့္သည္ေလာ …. ?????? ။ 

ျပည္သူ ့က်န္းမာေရးအတြက္ တန္းတူအခြင့္အေရးႏွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္း တစ္ခုခုကိုေတာ့ ေရြးခ်ယ္ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ျပီလို ့ ေတြးမိရင္း ဒီ post ေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ … ။

ေမာင္ဘုန္း
ေကာင္းကင္ျဖဴ 

ဆက္စပ္ဖတ္႐ႈရန္ >>>အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးနဲ ့ခြဲျခားမႈ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္